Madde Detay

Mardin-Kızıltepe’de doğdu. Dicle Üniversitesi Türkçe Bölümünden mezun oldu. Mardin’de yaşayan şair, Artuklu Üniversitesi Felsefe Bölümü’nde yüksek lisans yaptı. İlk şiiri 2004-2005 yıllarında Pitoresk dergisinde yayımlandı. Şiirleri, öyküleri, yazıları ve söyleşileri Askıda Öykü, Hece, Özgür Edebiyat, Sincan İstasyonu, Varlık, Yeniyazı vb. gibi dergilerde yayımlandı. 2009 yılında Dağınık Kara adlı kitabıyla Mayıs Yayınları'nın ondördüncü Arkadaş Z. Özger Şiir Ödülü’nü aldı. 2008 ve 2009 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödülleri şiir dalında dikkate değer bulundu. Kırkyama adlı dosyasıyla 2014 Yaşar Nabi Nayır Öykü Ödülü'nü aldı. Mart 2015’te Konak Belediyesince düzenlenen 13.İzmir Öykü Günlerinde konuşmacı olarak yer aldı.

Nurullah Kuzu kendi şiirini şu cümlelerle anlatmaktadır: “Şiirimin kaynağı şiirin kendisidir. Dünüyle bugünüyle. Bütünden parçaya, parçadan bütüne dilin bir tarihi vardır. Bakmayı ve görmeyi bilmek gerek. Buna işçilik katarsınız, üslubunuz olur, sesinizi ayırt edersiniz tüm o sesleri olabildiğince bilerek ve reddederek. Malzemeyi yoklarsınız, yani hayatınızı, buna tesir eden ayrıntıları. Mesela fay hatlarını ve kaynayan derinlikleri, mesela karanlık bir bakışı, bir tedirginliği ya da aydınlık bir gülüşü, bir portakalı, kabukları… Bunları bir yeter kaide olarak alıyorum. Kaynağı her şey olarak görebilir, sınırları genişletip daraltabilir, kaideyi daha da yukarıya taşıyabilirsiniz. Taşımalı da…” Öykünün ışıl ışıl parladığı bir dönemde iyi öykü kitapları ardı sıra yayımlanırken yazarın okumaları birden öykü ağırlıklı olmaya başlamıştır. Nurullah Kuzu, o dönem yazdığı şiiri anlatıdan sağalttığını, şiir dosyası (Dağınık Kara) bittiğinde anlatıya yönelik güçlü bir açlık duyduğumu hatırladığını ifade etmektedir: “Kendimi peş peşe dört metin yazarken buldum. Bu şiiri terk değildi, ama öyküye böyle bir geçiş oldu bende” Öyküye hızlı bir geçiş yapan yazar, Kırkyama kitabında çeşitli toplumsal, kişisel çatışmaları kaleme almıştır. Tıkanmış, yalnız, kaybetmiş, kaybedilmiş, cereyanda kalmış, ne kendine ne de ötekine varamayan, kendisi olmasına imkân bırakılmayan insanın öykülerini anlatır. Öykülerinde şiirden feyz alarak yola çıkan yazar, insanın evrensel hâllerini ele alır.