Madde Detay

Remzi Abbasoğlu, Trabzon’un Çaykara ilçesine bağlı eski adı Şinek olan Ataköy kasabasında 1911’de doğmuştur. Abbas Efendi-zâde, Ahmet Şükrü Efendi’nin oğludur (Yüksel 1993: 92; Duman 1995: 86; Çakır 2019). Hüseyin Remzi Abbasoğlu’nun babasının adı Ahmet Şükrü, annesinin adı Hanife Hanım’dır. Babası yörede Abbasoğulları sülalesi olarak bilinir, annesi ise Kadıhasanoğulları sülalesindendir (Çakır 2019). Çaykara ilkokulunu bitirdikten sonra imkânsızlık nedeniyle öğrenimini sürdüremez. 1915’te köyünün Ruslar tarafından işgal edilmesi üzerine, ailesiyle birlikte batıya doğru göç eder. Bu yolculukta Şebinkarahisar’da annesini kaybeder. Ailesi, Amasya, Tokat yoluyla Ankara’ya oradan Polatlı’ya giderek burada bir süre oturduktan sonra 1923’te Samsun’dan deniz yoluyla Trabzon’a ve köyüne döner. Remzi Abbasoğlu’nun babası Ahmet Şükrü Efendi, 1924’te tekrar Polatlı’ya gider ve 1925’te babası onu da yanına aldırır. Okur yazarlığı olduğu için ilkokul 3. sınıfa kaydolur. Babasının evham hastalığına tutulması üzerine 1926’da tekrar köyüne geri döner. Remzi Abbasoğlu, genç yaşında Muhammediye, Ahmediye, Sîret-i Nebi ve Mevlit gibi kitapların etkisinde kalır. Karadavut diye bilinen kitabın Mirac bölümünün etkisinde kalarak kendisi de “Mufassal Mirac” adlı manzum bir eser yazar. Abbasoğlu, 19.05.1928 tarihinde evlenir. Evliyken Çaykara’da bir öğrenci arkadaşıyla oda tutarak ilkokulun beşinci sınıfına devam eder ve 1929’da mezun olur. 1931’de Ankara’ya giderek Turkuvaz otelinde katiplik yapar. 1932’de Kars’a gider. 01.12.1932 tarihinde Kars Ağır Ceza Mahkemesi katipliğine tayin edilir. 1936’da Başkatip olur ve askere sevk edildiği 1937 tarihine kadar bu görevde kalır. Remzi Abbasoğlu, askerliği tamamladıktan sonra 1938’de Torul kazası Hususi Muhasebe Varidat Memurluğu’na tayin edilir. 1940’da aynı görevle Hasankale kazasına atanır. 1944’te Erzurum Merkez Hususi İdare Tahsilat Şefliğine atandıysa da 1944’te tekrar Hasankale’deki görevine döner. Abbasoğlu, 1944’te Sürmene, 1948’de yeni kaza olan Çaykara, 1950’de tekrar Sürmene, Hususi Muhasebe Memurluklarına atanarak görev yaptıktan sonra 1958’de Trabzon Hususi İdare Varidat Şefliğine tayin olur. 1964’te özel idare memurluğundan emekli olur (Yüksel 1993: 91-92). Eşinin adı nüfusta Hamide olup, kocasının adı Remzi’ye isnaden Rezmiye olarak ve Hanım hala olarak etrafta bilinir. Abbasoğlu’nun eşi 2005’te vefat etmiştir. Beş erkek çocuğu olup çocuklarının adları Kemal, Celal, Aydın, Yılmaz ve Yavuz’dur. Şiirlerinde Remzi ve Şinekli mahlasını kullanır (Çakır 2019). Remzi Abbasoğlu, 7 Mayıs 1979 tarihinde Trabzon’da vefat etmiş, şehir Mezarlığına gömülmüştür (Yüksel 1993: 92; Duman 1995: 86). Oğlu babasının Trabzon'da değil, İstanbul'da vefat ettiği bilgisini şu şekilde ifade eder. "Babam hastalanır, İstanbul’a hastaneye gitmek için bineceği uçak seferleri 1 Mayıs 1979’ta meydana gelen 1 Mayıs olaylarından dolayı iptal edilir, cumartesi gidebilir ve İstanbul’da vefat eder." Trabzon’da defnedilen Abbasoğlu’nun mezarı merkezde Sülüklü Mezarlığı’ndadır (Çakır 2019).

Daha genç yaşlarda Fuzuli, Nedim’in divanlarını, Ziya Paşa, Şair Eşref, Namık Kemal, Şinasi, Tevfik Fikret, Mehmet Akif ve Yahya Kemal gibi şairlerin şiirlerini okuyan Remzi Abbasoğlu, hem divan hem halk edebiyatı nazım türlerinde şiirler yazar. Şiirde ölçü olarak, aruz ve heceyi kullanır. Bazı şiirleri, 1932 yılında Kars Gazetesinde ve Kars Halkevi Doğuş dergisinde yayımlanır. 23 Nisan 1948’de Numan Sabit Osmançelebioğlu’nun çıkarmaya başladığı Çaykara Gazetesinde şiirleri çıkar. Ayrıca Altay Yiğit’in Çaykara ve Folkloru adlı eserinde bazı şiirleri yayımlanır (Yüksel 1993: 92).

Remzi Abbasoğlu’nun “Yazılarım, Notlarım” adıyla 1955 yılında hazırladığı 527 daktilo sayfasından oluşan eseri ailesinde bulunmaktadır. Bu eserde şair, ayrıntılı olarak hayatını anlatır, yeri ve zamanı geldikçe de şiirlerini metin aralarında sunar (Yüksel 1993: 92). Abbasoğlu, hece ölçüsüyle halk şiiri tarzında eserler vermiştir. Koşmalar, özellikle taşlamalar yazmıştır. Şiirleri ve taşlamaları Trabzon’da yayımlanan Çaykara Gazetesinde yer almıştır. Remzi Karadenizli imzasıyla yayımlanan şiirleri de vardır (Duman 1995: 86).

Şiir başlıklarından birkaçı şöyledir: Hicaz’dan İlhamlar Adlı Manzumeden Medine-i Münevvere, Peygamberimiz ve Ravza-i Mutahhara, Memur, Çobanın Gülü, Sitem, Kore Şehitlerine, Kızım İçin Mersiye, İltimas, Yem Borusu, Gazel (Yüksel 1993: 92-99) Türkü, Dedim-Dedi, Maniler, Şikayet, Koşma (Duman 1995: 86-89). Bu şiirlerden Dedim Dedi başlıklı şiiri bu dedim dedi’li tür kapsamında gayet başarılıdır. Yer yer Arapça Farsça sözcükler kullanan âşığın dili genel olarak sade ve anlaşılırdır.

Yılmaz Abbasoğlu, babasının “Sultan Murat Şehitlerine” adlı şiirinin yörede çok meşhur olduğunu her yaz yapılan kutlamalarda adeta bir marş gibi okunduğunu belirtir. Babasının cünbüş çaldığını, çocukken çocukların etrafına toplanarak onun türkülerine eşlik ettiğini, babasının okuduğu kitaplardan etkilendiğini ifade eder. Ayrıca Güner Gedik’in Şinekçe adlı basılmış eserinden babasından ve yöredeki diğer kişilerden bahsedildiği bilgisini verir (Çakır 2019).

Duman, şair hakkındaki bilgileri şairin oğlu ağır ceza hakimi Yavuz Abbasoğlu’nun verdiği bilgilerden ve Altay Yiğit’in Murat Yüksel’e gönderdiği şiirlerden hareketle yazıldığını belirir.