Madde Detay

Giresun’da doğmuştur. Yedi yaşındayken babasını kaybettiği için ekmek derdine düşen yazar, hamallık, kahveci çıraklığı, manav çıraklığı gibi çeşitli işlerde çalışmıştır, bir taraftan da okumaya devam etmiştir (Saygel 1972: Arka kapak bilgisi; Işık 2006: 3141; Yalçın 2010: 901).

Marko Paşa dergisi ve Milliyet gazetesinde ilk yazılarını yayımlayan Saygel, 1959 yılında Akbaba mizah dergisinde çalışmaya başlamıştır (Nesin 1973: 444). Karikatürcü Zeki Beyner ile yakın arkadaştır (Fenamizah Dergisi, 2013). 1975 yılından 1990'da ölümüne kadar Çarşaf dergisinde yazmıştır (Işık 2006: 3141; Özcan 2002: 428).

1970'lerin mizah hikâyecilerinden sayılan yazar, Bulgaristan’da düzenlenen Uluslararası Altın Kirpi Mizah Hikâyeleri Yarışması’nda "Öğrenmenin Yaşı Yoktur" adlı öyküsüyle Gümüş Kirpi Ödülünü almıştır (Yalçın 2010: 901). 1977 yılında Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin, Türkiye Gazetecilik Başarı Ödülleri’nden üçüncülük ödülünü almıştır (TGC). 16 Mayıs 1990 tarihinde vefat etmiştir.

Yazarın ölmeden önce ,savaş yıllarında geçen çocukluğunu anlattığı Vesikalık Yıllar adlı otobiyografik romanı (Yalçın 2010: 901; Saygel 1972: Arka kapak bilgisi) üzerine çalıştığı bilinmesine rağmen eserin son durumu hakkında herhangi bir bilgiye ulaşılamamıştır.

Gülmecenin işlevinin, toplumdaki çarpıklıkları vurgulamak olduğunu, tersliklerin ve yanlışlıkların mizahı oluşturduğunu (Mehmet Semih, 1990: 37) belirten, Vedat Saygel, düzeltilmesi gereken tüm çarpıklıklara mizah aracılığıyla dikkat çekmiştir. Kısa öykü türündeki yazılarıyla gülmece yazınımıza katkı sağlayan yazar, yanlışıyla doğrusuyla halkın durumunu, çaresizlikten, yoksulluktan nelere başvurduğunu anlattığı yazılarında düşündürürken güldürmüştür. Saygel, hikâyelerinde bilgisizlikten doğan yanlışları mizahının temel konusu yapmıştır.

Yazar, mizah yazıları yazmaya nasıl karar verdiğini “Adam olamadık ama günün birinde yazar olarak karşınıza çıktık işte. Mizah dedik, doyasıya gülemediğimiz şu evrende insanları güldürmeye adadık kendimizi. Çok süründük ilk yıllar. Daha önceki yaşamımız da sürünmekten ibaret olduğundan, yadırgamadık bu sürünmeyi” (Saygel, 1972: Arka kapak bilgisi) sözleriyle anlatmıştır.

Öngören, Türkiye’nin en çok satılan üçüncü mizah dergisi Çarşaf’ta (1998: 120) 1975'ten itibaren yazılar yazan Saygel’in 1960-1970 arasında en etkili mizah hikâyecisi (1998: 100) olduğunu belirtmiştir.