Madde Detay

Astsubay bir babanın çocuğu olan Uğur Yücel, İstanbul’da dünyaya geldi. Çocukluk ve gençlik yılları “Bir kere sinemacı olmak, sahneye çıkmak oradan geldi. İlk oyunculuk hevesi, Kültür Derneği’nden çıktı. Kitapla, akılla, bilgiyle, satrançla orada tanıştım. Sinema, pelikül kameranın motor sesi... (…) Evlerden müzik sesleri gelirdi; piyano, keman, klarnet... Dört ayrı dil konuşulurdu sokaklarda, dört ayrı bayram... Bir Fellini filminin içinden geçti çocukluğumuz, ilkgençliğimiz, (...)” sözleriyle andığı, hayatı ve sanatına etki eden Kuzguncuk’ta geçti. İstanbul Belediye Konservatuvarı Tiyatro Bölümününden mezun oldu. 1975-1984 yılları arasında Kenter Tiyatrosu, Dormen Tiyatrosu, Tef Kabare Tiyatrosu ve Şan Müzikholünde sahnelenen çeşitli oyunlarda rol aldı. Tek kişilik gösteriler, Sezen Aksu ve Müjde Ar ile sahne şovları yaptı. Televizyon skeçleri ve dizilerinde rol de alan Yücel, 1984 tarihli Fahriye Abla filmi ile sinemaya adım attı. 1987 tarihli Muhsin Bey filminde canlandırdığı Ali Nazik karakteriyle Antalya Film Festivalinde En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu seçilerek ilk ödülünü kazandı. Yönettiği ilk film, senaryosunu da kendi yazdığı Yazı Tura’dır. Film, Antalya Film Festivalinde En İyi Film, En İyi Senaryo, En İyi Yönetmen ödülleri de dahil olmak üzere onbir ödüle layık görüldü.

Zengin bir filmografi sahibi olan Yücel’in yurtiçi ve yurtdışında önemli adaylık ve ödülleri bulunmaktadır. Geniş kitlenin dizi ve filmlerdeki rolleriyle aktör olarak tanıdığı Yücel, yönetmen ve senarist kimliklerinin yanısıra Gemide ve Laleli’de Bir Azize filmlerinin müziklerini yapmış, Yağmur Kesiği isimli hikâye kitabı yayımlamış çok yönlü ve başarılı bir sanatkârdır.

1983 tarihinde Derya Alabora ile evlenen Yücel’in 1985 doğumlu Can isimli bir oğlu vardır.

Rol aldığı bazı sahne gösterilerinin, televizyon dizi ve skeçlerin yazarı veya yazarlarından biri olan Yücel, yönetmenliğini yaptığı Yazı Tura (2003), Hayatımın Kadınısın (2006) ve Soğuk (2013) filmlerinin senaristidir. Bununla birlikte Yücel’in yazma tecrübesi ilk gençlik yıllarına dayanmaktadır ve Yücel, küçük yaşlardan itibaren kaleme aldığı hikâyelerinden bir seçkiyi, 2013 tarihinde Yağmur Kesiği adıyla yayımlamıştır.

“Bir Sinemacı’nın kitabı…” takdimiyle başlayan Yağmur Kesiği, yirmi iki hikâyeden oluşur. Ayrıca başta ve bazı hikâyelerin arasında italik karakterle yazılmış kısımlar vardır ve hikâyeler; şahıs, mekân ve zaman olarak bir bütünlük arz eder. Zira Boğaziçi’nin eski köylerinden Kuzguncuk’ta büyüyen Yücel’in hikâyelerinde İstanbul’daki bir balıkçı köyünün sakinlerinin gündelik yaşamı aşk, cinsellik, korku, ölüm ve acı etrafında anlatılmaktadır. Çocukluğunu Federico Fellini’nin Amarcord filmine benzeten Yücel, “Yazdığım kimi öyküleri de o filmde gördüm. Demek ki masalsı ve müzikli bir çocukluk. Çocukluğu iyi geçmiş ender insanlardan biriydim çünkü bence benzersiz bir atmosfer içindeymişiz. Belki de bütün yazdıklarım orayı özlemekti.” derken hikâyelerindeki hâkim hüznün kaynağını ifade eder. Belirgin bir zamanı olmayan hikâyeler, eski günlerde geçmektedir.

Tıpkı Kuzguncuk sakinleri gibi hikâyelerdeki şahıslar da farklı din ve kültürleri, farklı ağız özellikleriyle kaleme alınmıştır. Hikâyelerin en dikkat çekici özelliği Yücel’in kendine özgü dilidir. Eksiltili, kısalı uzunlu cümlelerde sıklıkla kullanılan argo, balıkçı jargonu, gayrimüslimlerin ağzı özellikleri, “boku boklatı” gibi orijinal ikilemeler ve küfrün yanısıra müziğin ve fırtına, yağmur gibi tabiat hadiselerinin seslerinin de kelimelerle okura duyurtulmaya çalışılması dikkat çekicidir.