Madde Detay

Asıl adı Mehmed Feyzî’dir. Süleymaniye’nin Baban hanedanındandır. Ailesinin Zehâv nahiyesine göç etmiş olmasından dolayı Zehâvî adıyla anılmaya başlandı. Süleymaniye’de Resûl Zekî’den dersler alarak kendini çok iyi bir şekilde yetiştirdi ve döneminin en değerli âlimlerinden birisi oldu. Bağdat müftülüğüne getirildikten sonra yaklaşık yarım asır boyunca fetva vererek, ders okutarak ve eser yazarak yaşamını sürdürdü. İlminden istifade eden öğrencilerinin sayısı altı bine ulaştı. 1308/1890-91 yılında vefat etti.

Arapça ve Farsça şiirleri vardır. Yukarıda da belirtildiği gibi Osmânlı Müellifleri’nde (Yavuz vd. 1972: 476) Mehmed Feyzî’nin hayatını eser yazarak geçirdiği kaydedilmiş ama bu eserlerin isimleri ya da nitelikleri belirtilmemiştir. Kaynaklarda onun edebî kişiliğine ilişkin bir değerlendirme de bulunmamaktadır.

Kurnaz, Cemâl ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri.  C.I. Ankara: Bizim Büro Yay.

Yavuz, A. Fikri ve İsmail Özen (hzl.) (1972). Bursalı Mehmed Tâhir, Osmânlı Müellifleri. C. 1. İstanbul: Meral Yayınevi.

Der-meyân-ı cebr ü tefvîz ihtiyârî hest ü nist

Hemçü ân mâhî ki mî âyed ferûd ez âbşâr

(Yavuz, A. Fikri ve İsmail Özen (hzl.) (1972). Bursalı Mehmed Tâhir, Osmânlı Müellifleri. C. 1. İstanbul: Meral Yayınevi. 476.)