Madde Detay

21 Mart 1948’de Denizli’nin Acıpayam ilçesi Köke köyünde doğmuştur. İlköğrenimini doğduğu köyde tamamlayan Yılmaz, ortaöğrenimine Burdur İmam Hatip Lisesinde, yükseköğrenimine İstanbul Yüksek İslam Enstitüsünde devam etti. Yüksek lisansını İstanbul Üniversitesi İktisat Tarihi Bölümü'nde yaptı. Mimar Sinan Üniversitesinde başladığı doktora öğrenimini "Türk Romanının Doğuşu ve Ahmet Mithat” adlı teziyle tamamladı. 1988’de doçent, 1993’te profesör oldu. İstanbul Üniversitesinde Tanıtım ve Halkla İlişkiler Bölüm Başkanlığı, Sosyal Bilimler Enstitüsünde müdür yardımcılığı yaptı. Muğla Üniversitesinin Fen Edebiyat Fakültesi Çağdaş Türk Lehçeleri ve Edebiyatları Bölümünün kurulmasına öncülük etti, Fen Edebiyat Fakültesi dekanlığı görevinde bulundu. Muğla Üniversitesinden sonra İstanbul Üniversitesinde Türk Dili Bölümü Başkanlığı görevini üstlendi. 1999 yılında emekliye ayrıldı. 2000’de Yakın Doğu Üniversitesi İletişim Fakültesi Dekanlığı, 2004’te İstanbul Kültür Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölüm Başkanlığı görevine getirildi.

1978’de Aziz Sofi, 1980’de Fetva Yokuşu, 1982’de de Gel İçimde Ağla eserleriyle Türkiye Millî Kültür Vakfı Edebiyat Ödülü’nü aldı. 1982 yılında Kayseri Sanatçılar Derneğince yılın romancısı seçildi. 1996’da ise Den-Bir Vakfı tarafından yılın bilim adamı ödülüne layık görüldü. Türkiye Yazarlar Birliği ve İlim ve Sanat Eseri Sahipleri Meslek Birliği'ne üyedir.

Durali Yılmaz, yazı hayatına Burdur’un Sesi gazetesinde başladı (1965). Hareket, Diriliş, Edebiyat, Hisar, Büyük Doğu dergileri ve Millî Gazete, Tercüman, Türkiye, Yeni Devir gazetelerinde hikâye ve eleştiri yazıları yayımladı (Türkiye Yazarlar Ansiklopedisi 2004, 1954:1953).

Eserlerinde modern insanın yaşamını ele alırken dinin gerekliliğine dikkat çeker. Dini, kültürel ve sosyal bir zemine taşır ve kültürel yozlaşmanın ve yabancılaşmanın sebeplerinden biri olarak dinî değerlerden uzaklaşmayı gösterir (Poyraz 2010:124,125). Roman ve hikâyelerinde olayı en aza indirger. Eserlerinin asıl teması "insan"dır.

Lekesiz, onun kendi kuşağında bireyselliği öne çıkardığını ve öykülerinde ben anlatıcı tekniğiyle “kendi dünyalarında kendi iç problemleriyle didişen, takıntılı, biraz artistik eğilimler taşıyan tipleri" (Lekesiz 2001:372) işlediğini belirtir.

Yılmaz'ın eserlerinin önemli bir diğer ögesi de tasavvuftur. Türk romanının ancak kendi benliğini kazanarak var olacağına inanan yazar, Anadolu’yu ve Türk kültür geleneklerini eserlerinde kullanır. "Biz altı bin yıllık Anadolu kültürünün romanını yazmalıyız" diyen yazar (Akbaba ve Ertekin 2011), roman türünü Batı'dan öğrendiğimizi ancak bu türün kendi kültürümüzün kaynaklarından yararlanarak yeniden üretilmesi gerektiğini savunur. Anadolu kültürüne ve tasavvufa verdiği önemi "Türk romancıları eğer, bizde insanı en çok işlemiş ve ululaştırmış olan tasavvufa yeniden eğilmeyi, onun enginliklerini kavramayı becerirlerse, orijinal roman yazmak gücüne ancak o zaman ulaşacak­lardır" şeklinde açıklar (Kabaklı 2008).

1987 yılında Sevgiyi Öğrenen Adam adıyla bir senaryo kaleme almıştır. Bu senaryo, Oksal Pekmezoğlu tarafından filme çekilmiştir.