Madde Detay

Manisa Kırkağaç'ta doğdu. . İzmir’de Mustafa Necati Bey İlkokulu, Dumlupınar İlkokulu, Gazi İlköğretim Okulu'nda okuyan Sivri, 1945’te Atatürk Lisesi’nden mezun oldu. 1946 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’ni kazandı (Röportaj 2012: 1). Üniversite yıllarında okurken bir yandan da çalışmak zorunda kalan Sivri, Millî Türk Talebe Birliği’ne katıldı. Girişken kişiliği sayesinde 1946-1948 yılları arasında Genel İdare Kurulu üyeleri arasında yerini aldı. 1951’de ise MTTB’nin Genel Sekreteri oldu (Kozanoğlu 2008: 27). İsmail Sivri’nin Bâb-ı Âli muhiti ile yakın teması hayatının seyrini değiştirdi. Edebiyat Fakültesi öğrencisi olarak eski yazıyı bilmesi, gazeteciliğe geri dönüşü olmayan adımını atmasına vesile oldu. Gazeteciliğin yoğun çalışma mesaisi nedeniyle 1952’de fakülteden kaydı silindi. Bunun üzerine 1953’te askerliğini yapma kararı alan Sivri, 1954’te vatanî hizmetini tamamladı (Kozanoğlu 2008: 32) ve 1997’de çıkan bir afla döndüğü üniversiteden mezun oldu. İstanbul’da Vatan, Tercüman, Havadis ve Yeni Sabah gazetelerinde çalıştı. 1958’de Kırkağaç’ta Aysel Hanım'la evlenen Sivri, İstanbul’a yerleşti. Hikmet adında bir kızı ve Ahmet Talat adında bir oğlu dünyaya geldi (Röportaj 2012: 3).

1960 yılında Abdi İpekçi tarafından İzmir’de Milliyet gazetesi büro şefliği teklif edilmesi üzerine İzmir’e yerleşti. Yoğun mesaisinin yanında yazmaktan, üretmekten de hiçbir zaman vazgeçmedi. Mesleğini çok sevmesine rağmen yakın arkadaşı Abdi İpekçi’nin suikastta öldürülmesi İsmail Sivri’nin 1980’de Milliyet gazetesi İzmir bürosu şefiyken emeklilik kararı almasına neden oldu. Emekli olduktan sonra mesleğinden kopmayan gazeteci-yazar 1998’den itibaren Milliyet’in Ege ekinde köşe yazıları yazdı (Kozanoğlu 2008: 47). Aynı zamanda da yaklaşık on beş sene İzmir Gazeteciler Cemiyeti Başkanlığı yaptı (Kozanoğlu 2008: 55). “Türkiye Gazeteciler Federasyonu Onursal Başkanı” seçildi (Kozanoğlu 2008: 64). Yakalandığı akciğer kanseri nedeniyle vefat etti. İzmir, Narlıdere Yukarıköy Mezarlığı’na defnedildi (Röportaj 2012: 4).

1958’de konusunu daha çok hayat kaygısından uzaktaki çocukları işleyen hikâyelerden oluşan Yeşil Pancurlu Ev’i kaleme almıştır.

İsmail Sivri’nin asıl yazar kimliğini oluşturan eserleri ise çocuklar için yazdığı kitaplarıdır. Çocukları sevmesi, çocukları yarının umudu olarak görmesi onu çocuk edebiyatına yöneltmiştir. Karınca Dostlar, Yürekli Kaplumbağa, Kavanozda İki Balık, Leylekler Gelirken, Beş Kardeşler Masalı, Yaz Biterken, Çoban Köpeği adlarındaki çocuk hikâyelerini ve romanlarını yazmıştır. Bu kitaplarını kaleme alırken de kendi çocukluğunun geçtiği Kırkağaç günlerine, mekânlarına yer vermiştir (Şahin 2012: 3).

1980’li yıllarda, çocukların Atatürk’ü sevmesi ve tanımasını üzerine düşen bir görev bilerek, Atatürk’ü çocuklara, çocuk dilinden tanıtmaya çalışmıştır.

İsmail Sivri’nin yine çocuklar için hazırladığı Nasrettin Hoca dizisi vardır. Türk kültürünün önemli miraslarından Nasrettin Hoca, Sivri için çok özel bir yere sahiptir. Onun kişiliğinden ve yazılarından çok etkilenmiştir. Hatta kendisini Nasrettin Hoca’nın çağdaş ruhu olarak görmektedir.

İsmail Sivri, çocuk dizisi eserlerinin dışında Gözcü gazetesinde “Geçmiş Zaman Olur Ki”, Milliyet Ege gazetesinde “Bizim Köşe” başlıkları altında köşe yazıları yazmıştır. Toplandığında hacimli bir kitap oluşturacak kadar köşe yazısına sahiptir.