Madde Detay

İstanbul'da doğdu. İlkokulu Çorum'da okudu; ortaöğrenimini Samsun Maarif Koleji ve Kadıköy Maarif Kolejinde tamamladı (1970). İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Mimarlık Fakültesi'ni bitirdi (1981). Mimar olarak çalıştı.

Lise yıllarında yazmaya başladı.

"Öteki Kadın" hikâyesi ile 1988 Playboy Dergisi Hikâye Ödülü (birincilik); Ay Gözetleme Komitesi ile 1988 Sait Faik Hikâye Armağanı (G. Bilgili'yle paylaştı); Korku Oyunu ile 1989-1990 Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Kitabı Ödülü (ikincilik); Soğuma ile 1996 Yunus Nadi Roman Ödülü'nü (E. Bener'le paylaştı) kazandı.

Türkiye Yazarlar Sendikası ve PEN Yazarlar Derneği üyesidir. Halen İstanbul'da yaşamaktadır.

İlk şiiri "Sarnıç", 1973'te yayımlandıktan sonra uzun süre şiir yazmadı. Şiirlerini önce Unutulmak Tozları (1983), daha sonra ilk kitabını da kapsayacak şekilde Kuralların Saati ve Unutulmak Tozları (2013) adlı kitabında topladı.

Öykücü ve romancı kimliğiyle tanındı. "Aşk, korku, cinsellik, yalnızlık, mutsuzluk, ölüm, unutuş ve bellek" konuları çerçevesinde insanın varoluşunu tartışan ve sorgulayan bir tutum sergiledi (Yalçın 2010: 840).

Füsun Akatlı, Öztaş'ın Ay İzleme Komitesi adlı kitabına dair yazısında sanatçıyı şu cümlelerle değerlendirmiştir: "Mahir Öztaş'ın açık, yalın, klasik denebilecek bir 'tahkiye'si var. Yazısında bir arayış içinde olmadığını söyleyecek değilim elbet; ama onu okurken aldığımız ilk koku; arayışın, deneyişin, keşfe çıkmışlığın kokusu değil. Bu düz, akıcı anlatım içinde yer yer savrulmalar, dağılmalar oluyor ve okumayı tökezletiyor." (Akatlı 1998: 170-173).

Mahir Öztaş, romanlarında sürekli yeni biçim arayışlarına yöneldi, okuru yer yer zorlayan okuma olanaklarını araştırdı. Öykülerinde ve romanlarında yazarlık teması üzerine düşündüğünü belirten (Çetin ve Ayhan, 2012) Öztaş, Soğuma (1995) adlı ilk romanında kaybolan bir yazarı ve onun izini süren bir araştırmacıyı konu edindi. Roman içinde roman' kurgusuyla dikkat çeken Soğuma'da aynı zamanda aşk, edebiyat ve ölüm ilişkilerini çözümlemeye çalıştı. İkinci romanı Bir Arzuyu Beslemek'te (2002) işlenmiş bir cinayetin peşinden giden bir sanatçının arayışını işledi. Yazar, üçüncü romanı Koparıldığımız Topraklar'da (2009) 1970’ler Türkiye'sinin kesif siyasi havasını solumuş bir kuşağın arayışlarını anlattı. Öztaş "Değişik bir roman arayışının sonucu" diye nitelendirdiği bu son romanını "belgesel bir manifesto, siyasi bir kurgu, özeleştiri, iç dökümü ya da bir itiraf" olarak okunabileceğini belirtir (Zileli 2009).

Taksim Bir Şenliği Yaşamak (2010) adlı kitabı, Beyoğlu üzerine kaleme aldığı denemelerden oluşmaktadır.