Madde Detay

Ahmed Hikmetî Efendi, 1140/1727'de Hanya’da doğdu. "Bî-namaz Ahmed Efendi" diye tanındı. Ailesi, eğitimi ve mesleği hakkında kaynaklarda bilgi yoktur. Üveysiyye tarikatına intisap etti ve kendi hâlinde mütevazı bir ömür sürdü. 1755 tarihinde vefat etti. Ölümüne Nâhifî, "Meclis-i gülsitân-ı adne açdı rûhı bâl ü per" mısrasını tarih düşürdü. 

Şiirlerinde Hikmetî mahlasını kullanan şair, arifane ve âşıkane şiirler yazdı. Gaybî ilimlerle ve özellikle cifir ile meşgul olduğu şiirlerinden anlaşılmaktadır. Girit’te yayımlanmış İntibah adlı gazetede, yeni harflerle yayımlanmış naatının mahlas beytinde bu özelliğini açıkça zikretmiştir. Bir beytinde, "Anın lutf-ı nigâhı olmasaydı Hikmetî sende / Nice mâlik olurdun sırr-ı cifre ilm-i ahfâya" diyen şair, cifr gibi gizli ilimlere malik olmasının sebebini Hz. Muhammed’in bir lütfu olarak görür. Giritli Salacoğlu Mustafa, "Tîre-dil sanma beni mihr-i peyamber bendedir / Nutk-ı Zeyne’l-Âbidîn âsâr-ı Ca’fer bendedir" matlasıyla başlayan gazeline tahmis yazmıştır. 

Kılıç, Filiz (2004). “Giritli Divan Şairleri”. Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi 32: 275-294.

Kılıç, Filiz (2010). "Giritli Divan Şairleri" Klâsik Türk Edebiyatının Peşinden. Ankara: Grafiker Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2000). Salacıoğlu Mustafa Celvetî-Giritli Şeyh Mustafa’nın Şehadeti: (Manzum Bir Menâkıpnâme). Ankara.

Kurnaz, Cemal vd. (hzl.) (2000). Giritli Salacıoğlu Mustafa Celvetî-Divan. Ankara: Akçağ Yay.

Sevgi, Ahmet (1993). “Giritli Şairler”. Selçuk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Edebiyat Dergisi 7-8: 33-35.

Der-Na’t-ı Şerîf

Dal ey gavvâs-ı endîşe yine gel ka’r-ı deryâya

Me’ânî dürlerin diz rişte-i nazm-ı mukaffâya

Açıl gönül gibi ey dil değildir vakt-i hâmûşî

Bu dem bülbül gibi gel nağme-rîz ol verd-i ma’nâya

Mey-i aşk u mahabbetden meded bir câm sun sâkî

O şevk ile yazam bir arz-ı hâl ednâdan a’lâya

Ne a’lâ cümleden bâlâ kamudan alem ü emced

Ki hîç andan yakınlar yok Cenâb-ı Rabb-ı Mevlâ’ya

Resûl-i Hazret-i Gaffâr Habîb-i Hazret-i Settâr

Ki hân-ı lutfı mebzûldur kamu a’lâ vü ednâya

Anınçün Âdeme tâli’-i esmâ eyledi Hâlik

Anın hüsn-i cemâlidir ki hâlet verdi Havvâ’ya

Anın Yûsuf cemâli kıldı çün şeydâ Züleyhâyı

Kamu mâl u menâlin sarf edip hem düşdi sahrâya

Anın mihriydi eden zerre zerre Tûr-ı Sînâ’yı

Anın şevki “erînî” lafzını söyletdi Mûsâ’ya

Hayât-ı Hızr’a bir katre lu’âbı bâ’is olmuşdur

Dem-i şîrîn-kelâmı zindelik verdi Mesîhâ’ya

Anın lutf-ı nigâhı olmasaydı Hikmetî sende

Nice mâlik olurdun sırr-ı cifre ilm-i ahfâya

Mukaddes rûhına Hak’dan salât ile selâm olsun

Meh ü hûrşîd ziyâ verdikçe şeb rûz rûy-ı dünyâya 

(Kılıç Filiz (2010). "Giritli Divan Şairleri". Klâsik Türk Edebiyatının Peşinden. Ankara: Grafiker Yay. 76.)