Madde Detay

1051 / 1642'de doğdu. II.Ahmed, Sultan İbrahim'in oğludur. 1102 /1691 yılında tahta çıktı. Dört yıl kadar süren padişahlığı sırasında Girit, Belgrad ve Kamaniçe cephelerinde düşmana karşı koydu. Ancak Dalmaçya kıyılarının ve Sakız adasının Venedikliler tarafından alınması, son yüzyılda cereyan eden gerileme sürecini hızlandırdı. II.Ahmed, 1106 / 1695 yılında vefat etti. Hattat ve şair olan II.Ahmed, gençliğinde güzel hat örnekleri vermiştir. Doğu dillerini iyi bilen ve günlük tutan ince ruhlu bir padişahtır.

Ak, Coşkun (2001). Şair Padişahlar. Ankara: KB Yay.

Ali Emîrî (1319). Cevâhirü’l-mülûk. İstanbul.

Alî Nûreddîn ( 1946). Kelâmü’l-Mülûk Mülûkü’l-Kelâm. İstanbul.

Baysun M. Cavid. “Ahmed II”. İslam Ansiklopedisi. C. I. İstanbul: MEB Yay. 164.

İlgürel Mücteba. "Ahmed II. İslam Ansiklopedisi. C. II. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay. 33.

İsen, Mustafa, Ali  Fuat Bilkan ve Tuba Işınsu Durmuş (2012). Sultanların Şiirleri, Şiirlerin Sultanları. İstanbul: Kapı Yay.

Kütükoğlu Bekir. “Varadin.” İslam Ansiklopedisi. C. XIII. İstanbul: MEB Yay. 203.

Öztuna, Yılmaz (2006). Türk Musikisi, Akademik Klasik Türk Musikisinin Ansiklopedik Sözlüğü. C.1. Ankara: Orient Yay.

Sakaoğlu, Necdet (1999). Bu Mülkün Sultanları. İstanbul: Oğlak Yay.

Şardağ, Rüştü (1982). Şair Sultanlar. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.

GAZEL

Kaşların yasına dedim olayın kurbân ana

Hışm ile dilber dedi lâyık mı ol kurbân ana

Sîne sahrâsında ektim çün mahabbet tohmunu

Dem-be-dem yağdırsa ta’n mı gözlerim bârân

Hey kıyâmet gönlüme sorma hisâbın zülfünün

Elli bin yıldan uzundur bu şeb-i hicrân ana

Zülfü nakkaşı suya bir nakş eder ki reşk eder

Mânî-i Çîn yazdığı nakş-ı nigâristân ana

Cânlar oda atmasın yazıktır ol sayyâda dem

Yüzün açın kim ola cân ü gönül hayrân ana

Ahmed içün cevrini çekmez der imiş müdde’î

Ol seni cândan sever yaraşmaz ol bühtân ana 

(İsen, Mustafa, Ali Fuat Bilkan veTuba Işınsu Durmuş (2012). Sultanların Şiirleri, Şiirlerin Sultanları. İstanbul: Kapı Yay.176)

GAZEL

Şükr ü hamdim anadır cân ü gönülde ki şekûr

Ehl-i İslâmın olup yâveri kılmış mansûr

Peşte’nin fethi Budin ehline cân-bahş oldu

Bu beşâret haberi kıldı cihânı mesrûr

Ama kanî’ değilim ben buna Hakk’tan umarım

Üngurûs’un haber-i fethi dahı ede zuhûr

Münhezim eyleyeler gayret ile küffârı

Cünd-i İslâm’a vere fırsat-ı nusret Gayyûr

Ahmedâ zulmet-i küfrü giderip ol hâdî

Mihr-i îmânı küffâr iline doldura nûr 

(İsen, Mustafa, Ali Fuat Bilkan ve Tuba Işınsu Durmuş (2012). Sultanların Şiirleri, Şiirlerin Sultanları. İstanbul: Kapı Yay.176.)