Madde Detay

23 Eylül 1912'de Florina'da doğdu. Babası memurluk ve çiftçilik yapan Murat Bey, annesi ev hanımı Ayşe Hanım'dır. Lozan Anlaşmasıyla gerçekleşen mübadele sonucunda ailesiyle birlikte önce Manisa Kula'ya ardından Turgutlu'ya yerleşmişlerdir. İlk ve ortaöğrenimini Manisa'da tamamlamış, bu yıllarda arkadaşlarıyla birlikte Gençlik adında üç sayı yayımlanabilen bir okul dergisi çıkarmıştır. İzmir Erkek Lisesi'ni bitirmesinin (1935) ardından İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'ne kaydolmuş; Fuat Köprülü, Ali Nihat Tarlan, Kilisli Rıfat Bilge, Ragıp Hulusi Özden, Hellmut Ritter, Ahmet Caferoğlu gibi akademisyenlerin öğrencisi olmuştur. Üçüncü sınıfta Yüksek Muallim Mektebi'nin sınavlarına girmiş, 1939'da buradan mezun olmuştur. Sivas ve Denizli'de bir süre öğretmenlik yapmasının ardından eğitimini sürdürebilmek için Ankara'ya tayinini istemiş ve 1944'te Ankara Erkek Teknik Okulu'nda çalışmaya başlamıştır. Ankara Üniversitesi'ne bağlı olarak doktora çalışmalarını sürdüren Elçin, 1949'da Kitâbî, Mensur, Realist Halk Hikâyeleri başlıklı doktora tezini savunmuştur. Tez savunmasının ardından iki yıllık süreyle Fransa'ya gönderilmiş ve burada Andre Varanyac'nın derslerini takip etme fırsatı bulmuştur. Yurda dönüşünde öğretmenliğe devam etmiş, 1962'de Anadolu Köy Orta Oyunları başlıklı çalışmasıyla doçent unvanını almıştır.

1964'te Hacettepe Üniversitesi'nde Türkçe-Kompozisyon dersleri vermeye başlamış; iki yıl sonra da Türkoloji'nin farklı alt alanlarında lisans ve lisansüstü seviyelerinde binlerce kişinin yetişeceği Hacettepe Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü kurmuştur. 1969'da Türk Dilinde Atalar Sözü başlıklı çalışmasıyla profesörlüğe yükselen Elçin, 13 Temmuz 1982'ye dek bu bölümde öğretim üyeliği ve bölüm başkanlığı görevlerini yürütmüştür. Emekli olmasının ardından üniversite ile bağını koparmayarak Türk Dili dersleri koordinatörlüğü görevini sürdüren Elçin, ayrıca Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü'nün 30 yıl boyunca başkanlığını yapmıştır.

Sürdürdüğü akademik faaliyetlerden ötürü İhsan Hınçer Türk Folkloruna Hizmet Ödülü (1983), Seyyid Battal Gazi Onur Ödülü (1983), Türkiye İş Bankası Halk Bilim Büyük Ödülü'ne (1984) layık görülmüştür. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu tarafından Prof. Dr. Muazzez İlmiye Çığ, Prof. Dr. Halil İnalcık, Prof. Dr. Bozkurt Güvenç, Prof. Dr. İhsan Doğramacı gibi isimlerle birlikte 12 Üstün Bilim İnsanı arasında sayılmıştır.

Şükrü Elçin, 27 Kasım 2008'de Ankara'da vefat etmiştir. Kabri, Ayvalık'tadır.

Edebiyat ve şiirle bağı ilk gençlik yıllarında oluşan Şükrü Elçin'in ilk denemeleri arkadaşlarıyla birlikte ortaokul yıllarında çıkardıkları Gençlik dergisinde kendini göstermiş; "Turgutlu Yollarında" adlı ilk şiiri bu dergide yayımlanmıştır. Derginin kapanmasının ardından arkadaşı Niyazi Hicran ile birlikte Şair Bozuntuları (1938) adını verdikleri bir kitap neşretmişlerdir.

Düzyazı sahasında da ilk ürünlerini gençlik yıllarında veren Elçin'in düşünce yazıları Yeni Asır, Hizmet, MTTB Gençlik, Zafer, Orhun, İnanç gibi süreli yayınlarda yayımlanmış; bu yazılarında Terzioğlu, Macit Demir ve Arı vd. müstearlarını kullanmıştır (Özarslan 1993: 27). İlerleyen yıllarda da şiir ve hikâye ile bağı kopmayan Elçin, şiirlerini Yirmidört (1944), Adalar ve Destanlar (1978) ve Bana Bir Resim Getirdiler (2001) isimli kitaplarda toplamıştır.

Şiirlerinde farklı kaynaklardan beslenen Elçin, millî ve manevi duyarlılıkların işlendiği parçaların yanı sıra lirik tonda bireysel temaların işlendiği manzum parçalar da kaleme almıştır. Genellikle Türk kültürü ve mitolojisinin izlerinin görüldüğü şiirlerinde bütün Türk dünyasını selamlayan Elçin, hem Turan coğrafyası hem de Balkan Türklerinin yaşadıkları topraklardan hareket ederek coğrafya, folklor ve tarih üçgeninde manzumelerini oluşturmuştur.

Akademik çalışmaları, daha çok Halk edebiyatı ve folkloristik üzerine yoğunlaşan Elçin'in çalışmalarında edisyon kritik ve izlek tespitleri büyük bir yer tutmaktadır.