Madde Detay

Asıl adı Hasan Şevkî Bey’dir. 1248/1832 yılında İstanbul’da doğdu. Fatîn 1245/1829 yılında doğduğunu söylemektedir (1271: 225). İkinci Sultan Mahmûd’un rikâbdârlarından Abdurrahman Bey’in oğludur. 29 Cemâziyelevvel 1259/27 Haziran 1843 tarihinde Hazîne-i Enderûn hademeliğine kaydolundu. 26 Cemâziyelevvel 1273/22 Ocak 1857’de Hazîne-i hümâyûn dördüncü, iki sene sonra da üçüncü kâtipliğine tayin edildi. 1287/1870 yılında İran şahı Nasıruddîn’i karşılama heyetinde görevlendirilerek Bağdat’a gönderildi. Şah tarafından kendisine üçüncü rütbe ile Şîr ü Hurşîd nişanı verildi. 27 Muharrem 1291/16 Mart 1874 yılında Hazîne-i Hümâyûn ikinci kâtipliğine, 6 Cemâziyelevvel 1293/30 Mayıs 1876’da hazine başkâtipliğine, 1310-1892 yılında da Hazîne-i Hümâyûn kethüdalığına atandı. 18 Ramazan 1312/15 Mart 1895 yılında rütbe-i bâlâ ve muhtelif tarihlerde birinci rütbe mecidî, üçüncü rütbe Osmanî nişanı, altın ve gümüş imtiyaz madalyaları ile ödüllendirildi. 1321/1903 yılında Bulgurlu’daki evinde vefat etti.

Kaynaklarda kısa boylu ve beyaz sakallı olduğu söylenmektedir.

Bazı gazelleri Tercümân-ı Hakîkat gazetesinde neşrolunmuştur. Ta’lîk hattı meşhurdur. 1288/1871 yılında yazdığı büyük ta’lîk levha, Üsküdar Vâlide Câmi’sindedir (İnal 1988: 1831).

Arslan, Mehmet (hzl.) (2010). Tayyâr-zâde Atâ Osmanlı Saray Tarihi –Târîh-i Enderûn-. C. V. İstanbul: Kitabevi Yay.

Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul: İstihkâm Alayları Litografya Destgâhı.

İnal, İbnü'l-Emin Mahmud Kemal (1988). Son Asır Türk Şairleri. C. 4. İstanbul: Dergah Yay.

Kurnaz, Cemal ve Mustafa Tatcı (hzl.) (2001). Mehmed Nâil Tuman, Tuhfe-i Nâilî -  Divan Şairlerinin Muhtasar Biyografileri.  C.II. Ankara: Bizim Büro Yay.

Gazel

Âşıkım şûh-ı cefâ-kâr isterim meşreb bu ya

Dilber-i hûn-h’âr u gaddâr isterim meşreb bu ya

Sebze-i hattın dil-i zârın letâfet gülşeni

Bülbülüm sahn-ı çemen-zâr isterim meşreb bu ya

İstemem agyâr ile bezme o mâhın geldigin

Goncamı âlemde bî-hâr isterim meşreb bu ya

Akl u fikrim sabr u sâmânım alırsa gam degil

Çeşmini câdû-yı sehhâr isterim meşreb bu ya

Sunma yarım câmı ey sâki ayagın öpeyim

Sâgar-ı sahbâyı ser-şâr isterim meşreb bu ya

Bezm-i meyde eylemem her şûh elinden nûş-ı câm

Sîm sâ’idli kadeh-kâr isterim meşreb bu ya

Etse bin dürlü ezâ Şevkî yine âh eylemem

Âşıkım şûh-ı cefâ-kâr isterim meşreb bu ya

(Fatîn Dâvud (1271). Hâtimetü’l-Eş’âr. İstanbul: İstihkâm Alayları Litografya Destgâhı. 224.)